demorior

demorior
dē-mŏrĭor, mortuus, 3, v. dep. n., to die off, to die, depart, decease (i. e. from an office, out of a circle of associates, etc., cf. Fabri ad Liv. 23, 21, 7. In the class. per. only in the perf. or part. perf.; not found in Caes. and the Aug. poets).
I.
Lit.:

paene sum fame demortuus,

Plaut. Stich. 1, 3, 62:

cum esset ex veterum numero quidam senator demortuus,

Cic. Verr. 2, 2, 50, § 124; cf.:

tantum hominum demortuum esse, ut, etc.,

Liv. 40, 19; 26, 23; Curt. 8, 10:

alii sunt alias, nostrique familiares fere demortui,

Cic. Att. 16, 11 fin.:

posse evenire, ut demoriantur mancipia,

Dig. 4, 4, 11, § 5.—So in pub. law lang.:

in demortui (magistratus) locum creatur, sufficitur, etc.,

Liv. 5, 31 Drak.; 23, 21 sq.; Cic. Verr. 2, 4, 5, § 9; Suet. Caes. 41 al.—
II.
Trop.
A.
To depart, be gone:

potationes plurimae demortuae, Quot adeo cenae, quas deflevi, mortuae!

Plaut. Stich. 1, 3, 58:

demortua vocabula,

obsolete, Gell. 9, 2, 11.—
B.
With acc. pers., to be dying for love of any one (cf. depereo):

ea demoritur te,

Plaut. Mil. 4, 1, 23; 4, 2, 49.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • ՄԵՌԱՆԻՄ — (ռայ, ռի՛ր, ռեալ.) NBH 2 0251 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 10c ձ. θνήσκω, ἁποθνήσκω morior τελευτάω vitam finio, decedo, defungor νεκρόομαι emorior, demorior. պ. միռ. միւռտէն. լտ. մօ՛ռիօր. դաղմ. մռու. Մահանալ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”